sobota, 7 kwietnia 2012

Wigierski Park Narodowy

Wigierski Park Narodowy - powstał 1989 roku. Zgodnie z geograficznym podziałem Polski park znajduje się w zachodniej części Pojezierza Litewskiego, w mezoregionach Pojezierza Wschodniosuwalskiego (w części północnej) i Równiny Augustowskiej (w części południowej). Powierzchnia parku wynosi 14986 ha, w tym lasy zajmują 9397 ha (63%), wody 2805 ha (19%), tereny rolnicze 2249 ha (15%) i pozostałe grunty 535 ha (3%).


Lasy porastające okolice Wigier w przewadze lasy sosnowe i świerkowe. W wielu miejscach zachowały charakter naturalny, z bogatym runem leśnym. W północnej części parku w większej ilości rosną drzewa liściaste - dęby, lipy, olsze, brzozy i jesiony. Szata roślinna odznacza się dużym bogactwem i różnorodnością, a w wielu zbiorowiskach roślinnych występują gatunki rzadkie i chronione. Dotychczas na terenie parku stwierdzono występowanie 998 gatunków roślin naczyniowych, w tym 88 gatunków podlegających ochronie gatunkowej. Równie bogaty jest świat zwierząt. Jak dotąd stwierdzono w parku obecność ponad 1700 gatunków zwierząt, w tym 301 objętych ochroną prawną. Symbolem parku jest bóbr europejski. Około 250 osobników zamieszkuje brzegi tutejszych jezior i rzek. Na terenie parku zachowało się wiele interesujących obiektów kulturowych.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.