Zygmunt
August II – Król Reformator
Urodził
się 1 sierpnia 1520 roku w Krakowie. Zmarł 7 lipca 1572 roku w
Knyszynie. Żył więc 52 lata. Był synem Zygmunta Starego i Bony
Sforzy księżniczki mediolańskiej. Ostatni z Jagiellonów po
mieczu, a nie po kądzieli. ( po mieczu oznacza linię męską z
ojca, a po kądzieli oznacza linię żeńską, czyli z matki). W
wieku 9 lat został wyniesiony do rangi Wielkiego Księcia
Litewskiego, jak również do rangi Króla Polski. W wieku 10 lat,
tj. w roku 1530 został ukoronowany na Wawelu na polskiego monarchę.
Tak więc razem z ojcem panował wspólnie przez dziewiętnaście lat
na Litwie i osiemnaście w Polsce. Jego ojciec bowiem zmarł w 1548
roku. Królewicz, bo tak go byśmy mogli jeszcze wtedy nazwać
otrzymał gruntowne wykształcenie pomimo, iż nie kształcił się na
żadnej uczelni. Znał kilka języków, a włoskim posługiwał się
biegle. Miał zamiłowanie do przyrody i sztuki (lubił przebywać na
łonie natury, polować). Może dlatego jest lubiany przez historyków
i pasjonatów sztuki pięknej.
Zygmunt
August w wieku 23 lat, czyli w roku 1543 ożenił się nie z własnej
woli, ale za sprawą rodziców z Elżbietą Habsburżanką. To
małżeństwo nie było udane. Zresztą młodzi nie przepadali za
sobą. Elżbieta miała wrodzoną epilepsję i
lekki garb. W roku 1545 Elżbieta umiera. Jeszcze za życia żony w
roku 1544 rodzice Zygmunta wysyłają go na Litwę, aby uczył się
królowania. Warto podkreślić, iż tutejsze tereny na których jest
położony Augustów w tamtych czasach należały do Litwy. Dopiero
po Unii Lubelskiej, której inicjatorem zresztą był Zygmunt August
- Reformator już wtedy – województwo podlaskie przeszło do
Polski.
Na
Litwie młody Zygmunt poznaje i zakochuje się w Barbarze
Radziwiłłównie. Zygmunt z Barbarą pobierają się potajemnie 1547
roku. Ich małżeństwo nie jest aprobowane przez jego matkę Bonę i
przez szlachtę. Matka uważa, że to dyshonor dla dynastii i
polityki zagranicznej, a szlachta, że żeni się z poganką. W
przeciwieństwie do małżeństwa z Elżbietą to małżeństwo było
udane i opierało się na prawdziwych uczuciach. I właśnie w tym
okresie mogły mieć miejsce legendy o powstaniu Augustowa i z
pewnością miały miejsce!
Krążą dwie legendy o powstaniu miasta. Jedna z nich mówi o tym,
że król podczas polowania zabłądził w Puszczy, gdzie znalazł
schronienie u gościnnego mieszkańca tych terenów. Druga opowiada o
pierwszych spotkaniach króla Zygmunta II Augusta i Barbary
Radziwiłłówny w augustowskich lasach. Faktem jest, że król
Zygmunt II August zachwycił się tymi terenami i postanowił założyć
tu miasto.
17 maja 1557 r. Augustów otrzymał prawa miejskie magdeburskie. Augustów swoją nazwę i herb (w którym widnieją splecione ze sobą inicjały S.A. – Sigismundus Augustus) zawdzięcza swojemu założycielowi – ostatniemu królowi z dynastii Jagiellonów.
Zygmunt
August Królem Reformatorem stał się w roku 1562. Dziś znamy go z
reform egzekucyjnych, Unii Lubelskiej, utworzenia floty
morskiej, czy urzędu komisji morskiej. Był też tolerancyjny
religijnie. Za
jego rządu jakieś 90 procent osób w sejmie była protestantami.
