"Wielka Synagoga w Tykocinie"

Synagoga wybudowana 1642 roku. Rocznie zwiedza ją ponad 70 tysięcy turystów z całego świata.

W drugim wersie imię Boże zapisywane czterema literami hebrajskimi czytanymi od prawej do lewej: jod, he, waw, he, czyli JHWH. Uczeni żydowscy wymyślili w drugiej połowie pierwszego tysiąclecia naszej ery system znaków przedstawiających samogłoski i dodali je do Biblii Hebrajskiej do spółgłosek. W ten sposób przez zapisanie samogłosek oraz spółgłosek utrwalono ówczesną wymowę. Podczas czytania tekstu spółgłoskowego sami dodawali samogłoski. Według niektórych po "J" mogła być hebrajska samogłoska "segol", czyli litera "e", po  "H" "holem", czyli "o" i po "W" samogłoska "qamac", czyli "a". Z kolei ostatnie "H" jest niewymawialne. W książce "Język Hebrajski Biblijny": 'h wymawia się na końcu wyrazu tylko wówczas, gdy jest w niej umieszczony znak diaktryczny "mappiq" (kropka)'. Obecnie uczeni mają różne poglądy na tę sprawę.